1-تغيير نگرش حاكم بر اذهان مديران و مردم نسبت به روستا از طريق: فرهنگ سازي بوسيله رسانه هاي جمعي و عمومي، برجسته سازي و توجه ويژه به مناطق روستايي در نظام آموزشي، ابراز توجه ويژه به روستاها توسط مديران ارشد (مثل اقامت آنان در روستاها)و...
2-جذاب سازي فضاي روستايي كشور از طريق: توسعه هدفمند فضاهاي فرهنگي وآموزشي روستاها، ايجاد مراكز تفريحي، اقامتي، سياحتي در روستاها
3- تكميل و تكامل جامعه اطلاعاتي روستايي كشور مانند ايجاد ارتباطات مخابراتي، ارتقاي سواد اطلاعاتي آنان و نزديك سازي فرهنگ شفاهي روستائيان با فرهنگ مكتوب ديجيتال.
4-تشكيل خوشه هاي دانشي روستايي و توسعه زير ساخت هاي دانشي مثل تدوين نقشه صنايع روستايي كشور، ايجاد و توسعه مراكز تحصيلي وآموزشي(بخصوص آموزش هاي كاربردي)، ارتقاي سطح سواد روستائيان وآموزش آنان در بكارگيري روش ها و فناوري هاي نوين
5-نوسازي مناطق آسيب ديده روستايي و توسعه اشتغال زايي در روستاهاي كشور از طريق حاكم سازي فضاي كارآفريني وايجاد پارك هاي كارآفريني در مراكز و مناطق مستعد و همچنين حمايت از فارغ التحصيلان روستايي براي راه اندازي كسب و كار در روستاها
6-شكوفاسازي اقتصاد روستايي و تاسيس روستاهاي نوين كه از جهات موقعيت وامكانات همپاي شهرها باشند،توسعه صنايع دستي و روزآمدساز آنها، جذب سرمايه گذاران خارجي و بخش خصوصي به سمت روستاها و فرهنگ سازي براي تغيير الگوهاي مصرف و توليد در روستا.
برنامه هاي توسعه روستايي بايد به مواردي همچون: ايجاد اشتغال در بخشهاي غيركشاورزي،كنترل جمعيت، توسعه اجتماعي و شهرسازي روستا، كاهش مهاجرت به شهرها، افزايش سطح رفاه، تاكيد بر جذب و توسعه فناوري هاي جديد و آموزش و تربيت نيروي انساني ماهر توجه داشته باشد.