فروپاشي تدريجي اقتصاد ملي

  شيرهاي نر وقتي اندك اندك پير مي شوند و در رقابت با شيرهاي جوانتر شكست خورده و از گله رانده ميشوند، به دليل كهولت سن و فقدان بنيه جسمي ديگر قادر به شكار كردن انفرادي نيستند. مدتي با لاشه خواري و ربودن طعمه شكارچيان ضعيف تر از خود گذران زندگي ميكنند، ولي اين شيوه تغذيه رافع نيازهاي غذايي آنها نيست، بدن شير براي رفع كمبود تغذيه شروع به مصرف چربي ها ميكند و بعد از اتمام ذخائر چربي بدن سراغ مصرف عضلات مي‌رود و بعد از مدتي از آن يال و كوپال با شكوه و عضلات قوي فقط پوست و استخون باقي مانده و نهايتاً مرگي رقت انگيز براي سلطان جنگل رقم ميخورد. 
اقتصاد ايران در سالهاي اخير وضعيتي مشابه شيرهاي نر رانده شده از گله را دارد. رشد منفي و يا ناچيز درآمد ملي در سالهاي متوالي آئينه تمام نماي تحليل رفتن تدريجي اقتصاد ايران است .
هر چه را كه بخواهيم از خارج بخريم بايد گرانتر از قيمت معمول بخريم، بالعكس هر آنچه بخواهيم به دنيا بفروشيم بايد زير قيمّت جهاني بفروشيم، آنچه را كه زير قيمت ميفروشيم پولش را به ما نميدهند (تا در آينده نامعلوم و بعد از رفع تحريمها آنرا به ما برگردانند، بعبارتي دريافت وام كلان بدون بهره كشورها از ايران).
براي انتقال پول صادرات و واردات اگر در شبكه هاي هزار توي غير رسمي انتقال، پولها گم و گور نشوند، گاهاً بايد تا ۱۵٪ ؜هزينه انتقال به واسطه ها بدهيم.
انواع قيمت دلار فردوسي، دبي، هرات و غيره در بازار هست كه تفاوت قيمت هاي آنها گاهاً تا هزار تومان در هر دلار يكسره به ضرر ما و به جيب دلالان خارجي مي‌رود.
سود معمول كسب و كار در دنيا حداكثر ۵٪ است، اما ما براي برداشتن هر گام معمولي در پروسه صادرات و واردات بايد چند درصد باج به اين و آن بدهيم. اگر با قيمت گزاف و چند لا پهنا قادر به خريد ماشين آلات و تجهيزاتي از خارج شويم؛ آنها به بهانه تحريم به ماگارانتي و خدمات بعد از فروش نمي دهند. 
 متاسفانه همه تخم مرغهاي ما در فرايند و اقدامات خريد تجهيزات و مواد بخش توليد در سبد كالاها و مواد بي كيفيت و گران چيني گذاشته شده است.
از مزيتهاي توريسيم، سرمايه گذاري خارجي، رقابت در بازارهاي خارجي، استفاده از نظام مالي بين المللي، ترانزيت (كالا، مسافر، نفت و گاز ) و غيره يا كاملاً محروم هستيم و يا اينكه مي توانيم از در صد ناچيزي از ظرفيت آنها استفاده ميكنيم.
در هيچ بلوك اقتصادي جهاني بجز بلوك بي خاصيت اكو عضو نيستيم. كشورهاي به اصطلاح متحد ما مثل روسيه با تحريم نفت ما، سريعاً جاي  خالي ما را پر ميكنند و شركتهاي چيني زودتر از شركت‌هاي غربي پروژه هاي سرمايه گذاري خود در ايران را رها ميكنند.
علاوه بر محروميت از فرصتها و موانع پيش روي اقتصاد ايران كه ذكر آنها در بالا رفت مي‌توان فهرستي بلند بالا تهيه كرد كه در حال بردن اقتصاد ايران به ته دره هستند. رقبا و دشمنان منطقه اي ايران فارغ از مشكلاتي كه ما با آنها مواجه هستيم همگي در حال گذران زندگي عادي خود هستند و شكاف اقتصادي ما با آنها هر روز عميق تر ميشود. تعميق اين شكاف از هر تهديد نظامي خطرناك‌تر است و بدتر از آن اينكه هيچ چشم انداز اميد بخشي براي برون رفت از اين وضعيت دشوار وجود ندارد. قدرت سياسي – نظامي هر كشور نشأت گرفته از قدرت اقتصادي آن است و استمرار تورم و بيكاري دو رقمي، رشد منفي و يا ناچيز توليد ملي و باج دادن به همه دنيا براي مدت طولاني سرانجامي بجز فروپاشي ندارد.